Ένα ποίημα του Καρυωτάκη, μία απλή – καθημερινή συζήτηση και δύο – τρία βλέμματα από απλά ζευγαράκια, έγιναν η αφορμή να αναρωτιέμαι τι είναι ο έρωτας και τι ο ερωτευμένος.
Πολλοί φιλόσοφοι, συγγραφείς, ποιητές ακόμη και στιχουργοί ενώ έδωσαν τη δική τους ʺαπάντησηʺ περί έρωτος κανείς όμως, κατά την άποψή μου, δεν μπορεί να απαντήσει με λεπτομέρεια. Ίσως, γιατί ο καθένας δίνει τον ορισμό έτσι πως τον αισθάνεται ή ακόμη, ο έρωτας κι η αγάπη δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε μία κόλλα χαρτί.
Οι αρχαίοι Έλληνες, θεωρούσαν πως ο Έρωτας είναι ένας μικρός περιπλανώμενος θεός, που πάντα στη διάθεσή του είχε ένα όπλο. Το τόξο με τα μαγικά βέλη, που όποιον διαπερνούσαν, αυτομάτως, τον έκαναν να αισθάνεται πως ήταν ερωτευμένος. Οι επιστήμονες και δη οι ψυχολόγοι κάνουν λόγο για τον ʺκεραυνοβόλοʺ έρωτα, που εδώ, καθοριστικό ρόλο παίζει η πρώτη ματιά. Τα πρώτα σκιρτήματα αρχίζουν να χτυπούν σε τεταμένους ρυθμούς, τα χτυποκάρδια ανά δευτερόλεπτο τρελαίνονται και η δυσκολία της έκφρασης αρχίζει να αυξάνεται.
Δεν είμαι ο ειδικός για να εξηγήσω τον έρωτα αλλά ούτε και το τι είναι ο ερωτευμένος. Το μόνο που ξέρω με κάθε επιβεβαίωση είναι ότι δεν είναι ένας μικρός θεός που εκτοξεύει μικρά, μαγικά βέλη αλλά είναι ένα μοιραίο συναίσθημα, που έτσι και δημιουργηθεί σου αλλάζει ολόκληρη τη ζωή.
Μία ζωή που την ονειρεύεσαι από τα μικρά χρόνια της ηλικίας σου…!!!!
( παραθέτω το ποίημα του Κ.Γ.Καρυωτάκη του αγαπημένου μου ποιητή, που ώρες αφιέρωσα να το εξηγήσω αλλά μάταια… ):
ΦΙΛΗΜΕΝΗ
Καθόμαστε αμίλητοι —θυμήσου, κοπελιά μου—
ερόδιζες από ντροπή —αλήθεια ’ναι ή ψέμα;—
κι άφηνες το κεφάλι σου να σιγογείρει χάμου
όταν το βλέμμα σ[ου] έσμιξε με το δικό μου βλέμμα.
Σου ζήτησα ο άμοιρος ένα φιλί μονάχα·
εσύ μου το αρνήθηκες με τη γλυκιά φωνή σου
κι έγειρες το κεφάλι σου —να το θυμάσαι τάχα;—
μα γω το «ναι» εδιάβασα στα μάτια, τη μορφή σου.
Σ’ αγκάλιασα, σε φίλησα, χωρίς να σε ρωτήσω·
εσύ φαινόσουν, πονηρή, πως ήσουν θυμωμένη
και να ξεφύγεις ήθελες… μα όχι να σ’ αφήσω·
εγλίστρισες και μου ’φυγες… είσ’ όμως φιλημένη.
ΓΑΡΟΥΦΟΣ Π. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ